Leven met een stoornis
Lies Bijwaard komt uit een gezin waar veel leden worstelen met depressieve klachten. ‘We zijn waarschijnlijk dubbel belast’, concludeert de 81-jarige. ‘Van de twaalf kinderen in ons gezin hadden er zeven depressieve klachten. Mijn zus heeft op eenenveertigjarige leeftijd zelfmoord gepleegd. Mijn oudste broer heeft door zijn psychische problemen een zwaar leven gehad. Verschillende van mijn andere broers en zussen zijn voor korte of langere tijd opgenomen geweest, evenals ikzelf. We functioneren door medicatie nu redelijk goed. Van de generatie na ons hebben twee kinderen zich van het leven beroofd. Een ervan was mijn zoon. Hij overleed toen hij eenendertig was. De ander was mijn neefje. Hij was pas zestien.’
Kritische kijk
In Een deken tegen de kou vertelt Lies Bijwaard hoe zij omgaat met haar ziekte en hoe de heftige tegenslagen in haar leven haar hebben gevormd. Zij vertelt vaak op een nuchtere en humoristische manier over haar ervaringen en geeft haar kritische kijk op de geestelijke gezondheidszorg. Maar het verhaal gaat niet alleen over het leven met een stoornis. Een deken tegen de kou biedt ook een kijkje in het leven van een meisje dat in de jaren dertig en veertig opgroeit in een groot Noord-Hollands boerengezin, emigreert naar Brazilië en later weer terugkeert naar Nederland.
Begrip creëren
Gedreven als Lies is, zet zij zich met hart en ziel in om begrip te creëren voor mensen met een psychische stoornis. Dit doet zij als lid van verschillende GGZ-cliëntenraden en met haar levensverhaal. Lies wil dat manisch depressiviteit uit de taboesfeer wordt gehaald. ‘Mijn verhaal kan mensen met een aandoening helpen. En het kan de gelukkigen die geen psychische problemen hebben ervan bewust maken hoe het is om met een stoornis te leven.’