Als iets het leven van Voeke (91) en Roelie (90) Lammerts markeert, is het de strijd om een beter bestaan en de vele verhuizingen die daarmee gepaard gingen. Ze waren jong in de crisisjaren. Hun eerste stappen op de weg naar volwassenheid zetten zij tijdens de oorlog.
Voeke benutte bij de belastingdienst alle mogelijkheden die hij kreeg om carrière te maken. Roelie droeg daar waar mogelijk haar steentje bij om in een beter inkomen te voorzien.
Ze verhuisden van dorp naar stad. Ze gingen van Friesland naar Noord-Holland, naar Zuid-Holland en weer terug naar Noord-Holland. Ze kregen kinderen, kleinkinderen en zelfs achterkleinkinderen.
Het leven bracht hen mooie, maar ook moeilijke momenten. Zij kijken terug op hun leven als een interessante reis, waarvan Voeke altijd de route uitstippelde, maar die hij zonder Roelie nooit had kunnen maken.